Królewscy wyznaczali trendy nie tylko w rozgrywkach międzykrajowych, ale też u siebie. Przez dekady bezwzględnej dominacji na własnym podwórku Real stać było, by w ostatnich kilkunastu latach nie odczuć w skali historycznej triumfów swego największego rywala. Stołeczna drużyna wygrała 33 mistrzostwa Hiszpanii, natomiast Barcelona, mająca niemal monopol na krajowe trofea od czasów Guardioli, ma na swoim koncie aż o siedem czempionatów mniej.

Relacje rodzica z dzieckiem często bywają trudne i zawiłe. Świat sportu nie stanowi w tej materii wyjątku. Tai Woffinden, trzykrotny mistrz świata w jeździe na żużlu może na szczęście pochwalić się bardzo dobrymi relacjami z ojcem, Robem, byłym żużlowcem. Niestety ich więź została brutalnie przerwana przez chorobę Taty.

Można się zastanawiać, skąd wziął się fenomen Pepa. Dlaczego potrafi osiągać sukcesy wszędzie, gdzie pracuje? Kluczem do rozwiązania zagadki jest filozofia Katalończyka. Wbrew pozorom, nie doszukamy się tu wielogodzinnych rozpraw, a najlepiej ukazuje to krótka maksyma napisana na tablicy w gabinecie trenera City…

„Nowy wspaniały świat” ukazuje Argentyńczyka jako swoistą fuzję Carlo Ancelottiego i Pepa Guardioli. Pochettino buduje serdeczne relacje z piłkarzami, ale przy tym jest świetnym analitykiem i przykłada wagę do najmniejszych szczegółów. Sami powiedzcie – jaki klub nie chciałby mieć na pokładzie kogoś takiego?

Wofiinden niejednokrotnie podkreślał, że nie chce być kojarzony wyłącznie jako „wytatuowany koleś na motocyklu bez hamulców”. Chęć pokazania swojej drugiej, wrażliwej strony była jednym z powodów powstania autobiografii. Autobiografii, w której Brytyjczyk dotyka trudnych i osobistych tematów, między innymi – śmierci ojca, z którym był bardzo blisko związany.

„Kopalnie talentów” to istny przewodnik ukazujący, na co zwracać uwagę, by nie przegapić u kogoś talentu, a także jak wzbudzić ów talent u siebie. Bo po lekturze książki Ankersena jestem przekonany, że talent tkwi w każdym, a teorię o przewadze genetycznej związanej z pochodzeniem z konkretnego kraju czy grupy etnicznej można schować między bajki.

Gdy równo 120 lat temu 11 bogatych, dobrze wykształconych chłopców postanowiło założyć własny klub, nikt nie mógł nawet przypuszczać, do jakiego poziomu się on rozwinie. Dziś rozważamy Bayern jako jednego z hegemonów europejskiej piłki, nie pamiętając, że zaczynał jako klub zrzeszający gimnastyków i lekkoatletów, a dopiero później skupił się na futbolu, który na początku XX wieku uznawany był w Niemczech za niepatriotyczny symbol wolnomyślicieli.

Panu Andrzejowi w dniu urodzin pozostaje życzyć nieustającego zdrowia, niegasnącego zapału do angażowania się w analizowanie piłkarskich spotkań, dalszego raczenia nas inteligentnymi uwagami, a także motywacji do napisania kolejnej książki, bo trudno przypuszczać, by w „On, Strejlau” omówił już wszystkie zakulisowe historie polskiej piłki nożnej przełomu wieków.

Kto choć trochę interesuje się futbolem, doskonale zna jego głos. Celne komentarze podczas meczów, ciekawe obserwacje i umiejętność czytania gry sprawiają, że Andrzej Strejlau wciąż jest niezwykle poważanym telewizyjnym ekspertem. W każdy mecz, który komentuje, wkłada tyle samo serca, ile wkładał w pracę na trenerskiej ławce. Wigor, zapał do pracy i przede wszystkim miłość do futbolu sprawiają, że trudno uwierzyć w to, iż 19 lutego trener skończy

Został znaleziony martwy 14 lutego, w godzinach wieczornych. Za przyczynę śmierci uznano przedawkowanie kokainy oraz antydepresantów. Włosi do dziś jednak w ten scenariusz nie wierzą. Jego tragiczną historię idealnie opisuje inny cytat z książki sportowej